Willemstad en de huiskamer van Opa en Oma?!

Vandaag, met wat minder weer wisten we vanwege een naderende tropische storm / tropische depressie, was het doel Willemstad. In plaats van het strand, snorkelen, zee, etc. voor 1 keer dan winkelen, musea en slenteren door de gezellige straten. Willemstad dus, met een speciaal oog voor het Slavernijmuseum waar we perse heen wilden.

Willemstad betekent ook in elk geval over de rondweg rijden en minimaal in de buurt komen van de hoge brug (naam weet ik niet). De rondweg gaat namelijk door Willemstad via een echt serieus hoge brug (40-50 meter?) maar dan heel slank gebouwd met 'dunne pilaren'. Iets wat Claire ertoe drijft elke keer haar ogen dicht te houden als we er over heen moeten :).

Straatjes in Punda

Bij elk fort of oud gebouw wel een kanon!

De Koningin Emmabrug -> bewegend en op boten gebouwd

= fort = winkelcentrum

 

Geparkeerd bij de bioscoop aan de rand van Punda (in de wijk Scharloo). Punda is het oudste centrum waar ooit het 1e fort ook stond van de 'hollanders'. Vanuit Punda lopen we vervolgens via de botenbrug (Koningin Emmabrug) naar de overkant (Otrabanda). Direct linksaf geslagen om langs de kader bij een ander mooi 'fort' gebouw uit te komen wat eigenlijk een winkelcentrum is. Mooie winkels en een schitterende ambiance met heel mooi uitzicht vanaf de kantelen op de hogere verdiepingen. Wel blijkt nu al wel; ook op een zaterdag ochtend / middag is het hier zeer zeer rustig. Nb. later komen we erachter dat sowieso alles hier natuurlijk 4 uur later pas start als in Nederland - zo is vanaf 8 uur het serieus druk langs de weg, als de zon onder gaat en de temperatuur wat omlaag.

Slavenschip

Mooi beeld, vanaf de zijkant is het Afrika

Schedel van apen, 1e mensachtigen e.d.

Herkenbaar 1

Herkenbaar 2

 

Na het rondje winkels in Otrabanda gaan we naar het slavernijmuseum. Op een of andere manier begint dat (we weten nog steeds niet waarom) met een stuk over mesopotamie, iran en irak / het midden-oosten. Daarna spits het zicht op het slavernijverleden en de handel en het transport van de slaven. Met name de Nederlanders natuurlijk hadden een gouden eeuw mede dankzij de driehoek Afrika (snuisterijen afleveren, slaven ophalen), Caribbean / Amerika (slaven afleveren, katoen e.d. ophalen), Europa (katoen e.d. afleveren, snuisterijen ophalen, winst maken).

Indrukwekkend museum, niet al te groot maar wel een duidelijk beeld van wat er gebeurd is met o.a. een nagemaakt stukje van het ruim van een slavenschip. En vanuit Afrika kom je dan natuurlijk al snel terecht in Ghana, Burkina Faso, Togo en de Dogon valley. En dus zoals Ruben het zei 'bij opa en oma thuis' - dezelfde beelden, muziekinstrumenten, etc. Het laatste deel betreft de slavernij in Amerika en de afschaffing van de slavernij met alle iconen daarbij. Voor ons al heel herkenbaar vanwege o.a. onze bezoeken aan Amerika.

Sloten 'aan het hartje' vastknopen mooi idee! Zoveel sloten dat hartje 2 en 3 ook al stonden...

De brug moet open

De pont en slecht weer!

Na het museum was het wel tijd om even wat te drinken. Vandaar dat we over de brug terug gingen en op de kade naast de Koningin Emmabrug op het terras gingen zitten. Relaxed, in de wind en ook even overleggen over het vervolg. Laura echter wilde nog snel even wat kleding kijken… ok prima!

5 minuten later -> wij zijn bezig op de mobiel, met het drinken en het uitzicht -> wind neemt toe en eindelijk is dan toch die tropische storm / tropische depressie aangekomen. Zeer harde regen zoals dat in de tropen kan, binnen 10 minuten 10 cm zeg maar! En …. Ja dan gaat de drijvende brug natuurlijk dicht … zodra er teveel wind staat zie je letterlijk de motor aangaan en wordt de brug dicht 'gevaren' dat wil zeggen vanaf de kant van Punda vaart het einde van de brug naar de andere kant zodat deze strak tegen de kade aan ligt.

 

Oh oh … was Laura niet aan de andere kant? Paniek bij de kids, waar is Laura en hoe komt zij dan over? Geen issue, de pont! Zodra de brug dicht is begin de pont te varen (ik kan trouwens echt wel efficiëntere vormen verzinnen voor mijn gevoel maar goed) en dus wachten wij op de 1e oversteek: geen mamma. Tweede oversteek? Geen mamma. Niet cool!

 

Totdat uiteindelijk tot onze schrik ongeveer mamma ineens vanaf de andere kant komt aanlopen. Ze was toch 'aan onze kant' gaan winkelen. Gelukkig. En dus met z'n vieren door de stromende regen terug naar onze auto. 5 minuten lopen maar -> doorweekt!!

 

En dus eerst even naar huis, daar afdrogen, warm worden en daarna 's avonds de dag nog lekker en gezellig afgesloten bij Di Mare Pizzeria (waar we met Erich en Gerda ook al hadden gezeten, heerlijk en glutenvrij).